Al bijna 20 jaar ben ik op zoek naar informatie over Maligne Histiocytose (MH) bij honden, zodat ik beter kan begrijpen wat er zo'n 20 jaar geleden is gebeurd.

In 1986 kocht ik een levendig en actief Greyhound reutje. Het was een heerlijk beest! Toen hij zes maanden oud was nam ik hem mee naar de gehoorzaamheids training en ook naar honden shows. Zijn lichaamsbouw was perfect. Maar toen hij ongeveer 6 of 7 maanden oud was, merkte ik dat hij zijn rug krom trok als ik hem voor de show goed wilde neerzetten. Ik vond dit vreemd, maar als ik het lang genoeg probeerde lukte het me toch hem goed neer te zetten. Hij won diverse shows en kreeg zijn eerste punten in de puppy klasse toen hij 10 maanden oud was.
Echter, kort na deze overwinning, werd hij ziek. Ik kon er de vinger niet op leggen, maar hij verloor zijn eetlust en werd steeds zwakker. Toen ik hem op een dag in de sneeuw zag plassen ontdekte ik dat zijn urine de kleur van sterke koffie had!

Ik bracht hem onmiddellijk naar de dierenarts. Die ontdekte dat hij zweertjes op de slijmvliezen in zijn bek en ogen had. Hij had ook geelzucht. De dierenarts besloot hem op te nemen voor verder onderzoek. Vanaf dat moment verslechterde hij snel. Het bloedonderzoek toonde een verhoogde aanwezigheid van witte bloedlichaampjes aan, maar dat werd toegeschreven aan een infectie. Ook had hij koorts. Op een gegeven moment stopte hij met eten en als hij wel at, braakte hij het weer uit. De dierenarts zette hem op KD dieet en hij verdroeg dit eten ietsjes beter maar niet voor lang. Hij werd steeds zwakker.

Dit alles gebeurde erg lang geleden en ik ben sindsdien helaas alle administratie betreffende deze ellendige gebeurtenis kwijtgeraakt. Ik vermeld de details zoals ik ze me herinner. Helaas vergeet men zoiets ingrijpends niet gemakkelijk!

Het maakte niet uit welke onderzoeken de dierenarts deed, hij kon gewoon geen duidelijke diagnose stellen. Op een gegeven moment werd Boomer zo zwak dat hij een bloedtransfusie kreeg die hem tijdelijk weer op de been bracht. Helaas was het van korte duur en uiteindelijk leek Boomer zo zwak dat ik aarzelend euthanasie voorstelde. Mijn dierenarts wilde "het nog een paar dagen aanzien" en liet me Boomer voor het weekeind mee naar huis nemen om te zien of het daar beter met hem zou gaan. Dat was een slecht idee!
Ik moest hem die nacht de trap op en af dragen. Zaterdag ochtend was hij zo zwak dat hij niet meer kon staan. Hij lag op dekens in de woonkamer en er lagen papieren handdoeken onder hem omdat hij alles liet lopen. Die volgende nacht, ging het zo slecht dat ik voelde dat hij ieder moment kon sterven. Ik bracht hem naar de eerste hulp dierenkliniek voor euthanasie om hem uit zijn lijden te verlossen. Hij was toen slechts elf maanden oud.

Ik vroeg om autopsie en weefsel monsters die ik aan mijn eigen dierenarts gaf. Hij verzond monsters van de lever en milt naar de veterinaire afdeling van de universiteit van Cornell voor analyse. Na het bekijken van die monsters, vroeg Cornell mijn dierenarts om alle genomen monsters. Het duurde nog enkele weken voordat ik eindelijk van Cornell het bericht kreeg dat mijn mooie puppy aan Maligne Histiocytose was gestorven.
Ze hadden kwaadaardige (maligne) cellen in de longen, lever, milt, lymfeknopen, hart,
hersenen en testikels gevonden. Met andere woorden, het had zich door zijn gehele lichaam verspreid.
Toen ik Boomer voor het eerst naar mijn dierenarts bracht woog hij 42 kilo, toen hij stierf woog hij nog slechts 26 kilo. Men kwam uiteindelijk tot de conclusie dat Boomer de eerste Greyhound was bij wie de diagnose Maligne Histiocytose werd gesteld.

Ik geloof dat het krom-trekken van zijn rug (misschien van de pijn?) toen hij 6 maanden oud was zijn eerste symptomen waren. Het verloop ging in het begin langzaam, maar naarmate de ziekte verder vorderde, ging het steeds sneller bergafwaarts met hem.
Boomer had een nest-zusje, ze stierf aan een lever ziekte toen ze vijf of zes jaar oud was. Er werd helaas geen autopsie gedaan...

Marsha Johnson

Naar onze Histio website in het Nederlands