Onwerkelijk maar waar!

In februari 1999 kregen wij onze eerste Berner Sennen met de naam Chico. Chico hielp ons door moeilijke tijden heen. Na enkele jaren en veel verdriet door privé omstandigheden kwam onze tweede Berner bij ons in het leven.

Jason, de jongste is geboren op 7 december 2002. Hij was het meest verlegen hondje en de kleinste uit het nest. Onze eerste Berner was op dat moment erg lusteloos en door de jonge hond erbij klaarde hij weer helemaal op. Jason was een Berner die altijd druk aanwezig was en de gekste dingen uithaalde. Spelend met de bal in de tuin kon het niet gek genoeg gaan. De ondeugende blik in zijn ogen spraken boekdelen en als je wat tegen hem wou zeggen blafte hij altijd terug en had het laatste woord.

Enkele weken geleden wou hij niet meer eten, dit was erg ongewoon. Op maandag 31 oktober zijn wij naar onze dierenarts gegaan in Haaksbergen. Hier kregen wij tabletten mee voor de maag omdat hij niet meer wou eten.

Op maandag 5 november zijn wij weer naar de dierenarts geweest, inmiddels was Jason 13 kg. afgevallen. Zij constateerde dat de nieren niet goed meer werkten en wij kregen antibiotica en tabletten mee tegen hart- en nierfalen.

Na speuren op internet kregen wij steeds meer gevoel dat Jason wel eens de ziekte MH kon hebben. De symptomen leken er sterk op en de verhalen herkenbaar.

Vrijdag 9 november zijn wij om 9:00 uur weer naar de dierenarts gegaan. Zij vertelde dat de nierfunctie iets beter leek maar dat zij er niets meer aan kon doen. Eten deed hij nog steeds niet, spelen ook niet meer en hij was ontzettend moe. Gelijk hebben wij gebeld met de bekende kliniek (Kortenoord) in Wageningen. Om 12:00 uur waren wij in Wageningen. Wij werden hier voortreffelijk geholpen door Robert Jassies.

Na een grondig onderzoek en het maken van foto's deed de dierenarts ons de mededeling waar wij al bang voor waren. Jason was bezig met een gevecht die hij nooit kon winnen. De dierenarts schrok van de veel te hoge hartslag, dit kon de hond nooit aan. Onze Jason had de ziekte MH en had inmiddels zeven tumoren in zijn lichaam. Ook de dierenarts baalde van deze uitslag maar hij maakte dit de laatste tijd helaas te veel mee.

Op de regenachtige dag dinsdag 13 november hebben wij Jason moeten laten ingeslapen. Hij is ingeslapen in de armen van zijn baasje en in het bijzijn van vrouwtje. Zijn trouwe maatje Chico lag ernaast.

Jason heeft nog geen vijf mogen worden!

Op woensdag 14 november heeft Jason een waardig afscheid gekregen in het dierencrematorium De Breeborg in Bentelo.

Michel en Karin Wentink, Haaksbergen

Naar onze Histio website in het Nederlands