INFORMATIE

WIST U DAT ?

HISTIOCYTOSE

IMMUUNSYSTEEM

SHELTIES

April

Lucky Little Double Dutch

Shetland Sheepdog - Sheltie
Teef
26 April 1991 - 3 juni 2005

Toen Shelley 1 jaar oud was, vond Leo zichzelf te oud om nog met haar te spelen en daarom zochten we een speelkameraadje voor haar. 'Toevalllig' hadden onze vrienden in Clovis (California) weer een nestje Shelties van dezelfde moeder. Eén daarvan was een leuke, pittige driekleur teef. Aangezien ze in april was geboren, noemden we haar April.

April kwam naar Nederland toen ze 7 weken oud was. Vanaf de eerste dag was ze smoorverliefd op George en negeerde ze mij. Ze vond mij overigens wel goed genoeg als George naar zijn werk was, maar als hij weer thuis kwam behoorde ik (als het aan April lag) tot het meubilair. George was haar BAAS, en Mo was degene die haar gedurende de dag uitliet en haar etensbak vulde als George niet thuis was. Personeel dus!

Toen Shelley puppies had, was April de perfecte tante. Ze was bijzonder geïnteresseerd in alles wat er in en om de werpdoos omging. maar toen ze haar eigen puppy kreeg, wist ze niet goed hoe ze daarmee om moest gaan. Ze had totaal geen interesse en het was Shelley die de honeurs moest waarnemen. Die vond het overigens prachtig en maakte er een dagtaak van om de pup te verzorgen en April vond het prima om haar moederschap te delen met zo'n toegewijde 'kinder'juf.

Verder was April een echte Sheltie die je bij de deur begroette, tegen je praatte (VEEL) maar wanneer je haar wilde aaien, kromp ze ineen (alsof ze geslagen werd) en deed een paar passen terug. Een erg frustrerende eigenschap voor de dierenliefhebber.

We kwamen er achter dat April een hele goede speurhond was. Zodra we ons op het strand omkeerden en terugliepen, ging haar neus naar de grond en pakte ze het spoor op. Toen Shelley net was overleden, merkten we dat April zich stierlijk verveelde. Geen zus meer om te pesten en achterna te rennen. Ze sleet haar dagen slapend. Om haar weer blij te maken hebben we van 'zoeken' een spelletje gemaakt. Ik verstopte iets en ze wist het altijd te vinden! April blij en de baas blij! Ze vond zelfs dingen die ik niet verstopt had, zoals tennisballen van andere honden en zelfs een golfballetje.

Een leuke en bijzondere eigenschap van April heeft ze waarschijnlijk ooit van poes (Minouschka) afgekeken. Ze lag namelijk erg graag op de rugleuning van de bank. De voornaamste (hoogste) plaats was de vensterbank en die werd vroeger altijd door Shelley in beslag genomen. Door op een rugleuning te gaan liggen kon ook April lekker naar buiten kijken en ons waarschuwen wanneer de postbode in aantocht was.

April is toen ze ouder werd verschillende keren geopereerd.
Het begon toen ze 10 jaar oud was in augustus 2001 met een klein gezwelletje dat een basalioom werd genoemd of basaalcelcarcinoom. Het basaalcelcarcinoom is een vorm van huidkanker die goed te genezen is. Dat komt omdat het basaalcelcarcinoom alleen heel langzaam lokaal ingroeit, en niet uitzaait. De behandeling bestaat uit het wegsnijden of bevriezen, bestralen of verbranden van de basalioom en een kleine veiligheidszone daaromheen. Het basaalcelcarcinoom is dus goed te behandelen door het in zijn geheel te verwijderen.

Slechts 4 maanden later moet ze opnieuw onder het mes. We vinden maar liefst 7 nieuwe kleine gezwelletjes en een grote op haar borst. We besluiten haar te laten steriliseren en er wordt een borst geamputeerd en natuurlijk worden alle kleine gezwelletjes weggehaald.

In april 2003 vind ik weer een bultje in een borst. Paniek! Een biopsie geeft aan dat het niet kwaadaardig is. We houden het toch in de gaten en in maart 2004 ontdek ik dat het binnen een week twee keer zo groot is geworden. Binnen een week wordt ze weer geopereerd en weer wordt een borst geamputeerd. Het bleek inderdaad kwaadaardig te zijn geworden. Maar gelukkig konden ze alles verwijderen.

Een jaar later laat ik een foto van haar rug maken omdat ze de laatste weken niet meer op de bank sprong. Dat was heel vreemd voor haar. Op de foto ontdekken we niet alleen een hernia met spondylose en ook nog een slijtage plek bij haar staartinzet, maar we ontdekken ook dat ze een enorm gezwel op haar milt heeft. De dierenarts zegt dat die op springen staat en ze moet met spoed geopereerd worden. De hele milt wordt weggehaald. Tijdens de operatie springt de tumor inderdaad en ze verliest veel bloed. Na de operatie begint haar lijdensweg. Ondanks het feit dat de tumor goedaardig blijkt te zijn en ze Dexamethason krijgt, gaat het toch niet goed met haar. Het gaat met de dag slechter. De dierenarts schrijft steeds meer Dexamethason voor. We probeerden van alles om haar weer beter te maken, maar ze krijgt een paar hersenbloedingen en kon bijna niet meer op haar poten staan. Op het laatst moesten we haar naar buiten dragen. Ze was niet gelukkig meer en stopte zelfs met blaffen (!) en in huis wilde ze alleen nog maar in het donker onder de trap liggen.
Slechts een maand na het overlijden van Sunny moesten we op 3 juni 2005 helaas ook afscheid nemen van onze allerliefste April. Ons zonnetje in huis is niet meer.

Een jaar na haar overlijden kwam ik er achter dat Shelties bekend staan om een genetisch defect "MDR1 gen mutatie" genaamd (MDR1 = Multi-Drug Resistance 1). Een gemuteerd MDR1 gen zorgt voor verkeerde reacties op verschillende medicijnen. April's symtomen zijn gelijk aan de symptom die een gemuteerd gen geeft.
Klik hier voor een lijst van de medicijnen die problemen kunnen veroorzaken. In Europa moeten we enkele medicijnen aan de lijst toevoegen, waaronder: Dexamethason(!), Chinidine, Ebastine, Grapafloxacine / Sparfloxacine.

De Dexamethason die we dus aan April gaven, staat op de Europese lijst van probleem medicijnen voor de MDR1 gen mutatie. Als ik eerder van deze mutatie had gehoord, dan hadden we April destijds kunnen redden. Nu ik het wel weet heb ik Corky en Phoebe laten testen. Een simpel bloedonderzoek is daarvoor voldoende en geeft veel rust voor de toekomst. Corky en Phoebe zijn beiden MDR1 normaal/normaal.

Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn zonder ons eeuwige puppy April. Net als al onze overleden honden, hield zij onvoorwaardelijk van ons. Wat een geluk om zoiets mee te mogen maken. Mensen kunnen zo'n zen-achtige devotie namelijk niet opbrengen. De pijn van het verdriet is scherp, maar we hopen dat de mooie herinneringen aan haar het verdriet zullen verzachten.

Bij elke strandwandeling denken we aan haar. Net als haar halfzus Shelley, was ze dol op het strand. Gewoonlijk speelde ze op de heenweg en als we weer terug liepen, liep ze voorop met haar neus op de grond op zoek naar onze voetsporen. Voor ons leeft ze voort in al het mooie van de natuur, de golven op het strand en elke prachtige zonsondergang .... en natuurlijk in onze harten.... voor altijd....

In liefdevolle herinnering aan ons eeuwige puppy April
25 april 1991 - 3 juni 2005