Onze Sunny is geboren en getogen in Amerika. Toen hij 4 jaar oud was, kwam hij naar Nederland. Hij bleek een geweldige Sheltie te zijn. Erg lief, tolerant en met een ongelofelijke 'will to please'. Hij was mijn schaduw, want hij volgde me door het hele huis. Als ik hem een keertje alleen moest laten om boodschappen de gaan doen, liet hij me weten erg teleurgesteld te zijn. En als ik weer terug kwam, groette hij me alsof ik maanden van huis was geweest. Ik ben blij dat we de gelegenheid hebben gehad voor deze kleine rakker te mogen zorgen en ik hoop dat hij het hier naar zijn zin heeft gehad!

Dijbeen kop en nek amputatie of heupkopresectie
Door een stom ongeluk op jonge leeftijd was de kop van Sunny's dijbeen dwars door zijn heupkom geslagen. Dat dat een pijnlijke aangelegenheid was hoef ik jullie niet te vertellen. De enige optie om hem van zijn pijn te verlossen, was de verwijdering van de dijbeen kop (femurkop). De femoral head and neck excision or ostectomy (FHO). Tijdens deze procedure zaagt een dierenarts het ronde gedeelte van het dijbeen af. Omdat er dan geen botten meer tegen elkaar aanschuren, heeft de hond na deze operatie geen pijn meer. Nadelen zijn er echter wel. Eén poot werd daardoor korter dan de andere en dus hobbelde Sunny als een konijn door het leven. Gelukkig hielden de spieren het been in de goede positie en daardoor kon hij redelijk normaal functioneren. Sunny's operatie was in Amerika uitgevoerd en toen Sunny naar Nederland kwam hebben we hem natuurlijk door onze eigen dierenarts laten onderzoeken. Helaas was een nieuwe heup geen optie omdat er te veel schade was. 10 jaar later ontwikkelde hij arthritis en spondilose in zijn knie en rug en arthrose in beide voorpoten. Tot 2004 gaven we hem homeopathische medicijnen zoals Osteo Vetsem en Dyspla Vetsem om eventuele pijn te verzachten. Helaas zagen we ons in 2004 genoodzaakt om op wat sterkers over te gaan. Hij bleef tijdens de wandelingen steed verder achter. Ik dacht eerst dat hij er geen zin in had, maar het bleek dat hij pijn aan zijn voorpoten had! Cortaphen Forte en Ketofen gaven slechts tijdelijk een opleving te zien. Daarna kreeg hij Rimadyl. Klik hier voor de bijsluiter van Rimadyl uit 2004. De Rimadyl hielp veel beter, want hij liep tot 2005 lekker mee. Let wel, hij had zo zijn goede en slechte dagen. en daarom hing zijn welzijn grotendeels af van goede spierkracht en gewicht, dus kreeg hij voldoende beweging (meer kortere wandelingen) en een dieet. Helaas is hij in maart 2005 van de trap gevallen (ondanks een hekje!!!) en daarna ging het snel bergafwaarst met hem. Toen we merkten dat hij ondanks de medicijnen teveel pijn kreeg, hebben we hem over de drempel geholpen.

Onze tweedehands hond
Toen Sunny als volwassen hond naar Nederland kwam, voelde hij zich in het begin erg onzeker in zijn nieuwe omgeving. Toen hij nog maar 4 dagen bij ons was, liet mijn schoonmoeder hem schrikken en hij rende in paniek van ons weg. We hebben die nacht natuurlijk geen oog dicht gedaan en hebben de hele omgeving uitgekamd. Iedereen, de buren, familie, etc., hielp zoeken! Gelukkig had ik Leo's naamplaatje aan zijn halsband gedaan, zodat degeen die hem vond ons kon bellen. Hij bleek uiteindelijk bij iemand in de achtertuin terrecht te zijn gekomen, en konden hem de volgende middag gelukkig weer in onze armen sluiten. Later dacht hij niet meer aan weglopen. Hij was een klein verwend hondje en dat wist hij ook!

Training
Toen hij bij ons kwam was hij, ondanks zijn 4 jaar, niet zindelijk. Hij kende geen enkel commando en haatte katten. Daarom schreven we ons in voor de Martin Gaus hondenschool van Bets Engel. Binnen 3 en een halve week (10 lessen) hadden we een gehoorzame hond! Hij kende alle belangrijke commando's en hij kon los, zonder problemen, langs katten lopen. Hij keek wel naar ze, maar wist dat hij er af moest blijven! Een geweldige cursus!

Tanden
Sunny had op een gegeven moment een werkelijk dodelijke adem (echt adembenemend!) en we hebben daarom zijn tanden laten schoonmaken bij de dierenarts. Hoe het precies komt weet ik niet, maar zijn tanden hadden sneller aanslag dan die van de teven. Zo nu en dan poetsten we zijn tanden, iets wat hij verschrikkelijk vond. Zijn kiezen waren een ramp om te poetsen. Hij beet me als ik dat probeerde te doen. De voorkant liet hij wel toe (onder protest) en die zagen er dan ook redelijk uit, maar de kiezen waren echt een probleem.

Een aandoenlijk hondje!
Sunny was de soort hond die zou verdwalen omdat hij met de verkeerde paar benen mee zou lopen. We moesten hem altijd goed in de gaten houden, want hij hield van aandacht, ongeacht van wie die kwam. Dat maakte hem een echte allemansvriend, hetgeen bijzonder is voor een Sheltie. En dat is precies wat hij was: heel bijzonder!

Afscheid
Helaas hebben we op 29 april 2005 afscheid moeten nemen van onze lieve Sunny. Hij mocht 15 jaar worden, maar het afscheid viel ons zwaar. We hadden hem graag nog een paar jaar bij ons gehouden, maar dat zou niet eerlijk tegenover hem zijn geweest. Rust zacht lieve vriend. We missen je verschrikkelijk.

In liefdevolle herinnering aan onze Sunny
Mo